ترانسفورماتورهای جریان (CT) و ترانسفورماتورهای پتانسیل (PT) برای اندازه گیری جریان و ولتاژ در مداری به ترتیب صدها آمپر و ولت استفاده می شوند.
سی تی در سیم پیچ ثانویه خود تعداد زیادی چرخش دارد، اما در سیم پیچ اولیه خود تعداد بسیار کمی چرخش دارد. سیم پیچ اولیه به صورت سری به بار متصل می شود تا جریان بار کامل را حمل کند. یک آمپرمتر محدوده ولتاژ پایین (0-5A) به پایانه های سیم پیچ ثانویه متصل می شود. ثانویه CT عملاً اتصال کوتاه دارد زیرا مقاومت آمپرمتر بسیار کم است. لازم به یادآوری است که ثانویه CT نباید باز شود زیرا جریان سنگینی می کشد و به سیم پیچ اولیه CT آسیب می رساند.
یک PT تعداد چرخش های زیادی در اولیه و تعداد دورهای کمتری در ثانویه دارد و از این رو ولتاژ را کاهش می دهد. سیم پیچ اولیه از طریق ولتاژ تغذیه و ولت متر با برد پایین (0-110 ولت) به پایانه های سیم پیچ ثانویه متصل می شود.
برخی از تفاوت های اصلی بین ترانسفورماتورهای جریان (CT) و ترانسفورماتورهای پتانسیل (PT) در زیر آورده شده است:
- ثانویه CT تقریباً اتصال کوتاه است، در حالی که ثانویه PT عملاً یک مدار باز است
- سیم پیچ اولیه CT به صورت سری به بار متصل می شود تا جریان کامل خط را حمل کند، اما تنها ولتاژ کمی در آن وجود دارد. با این حال سیم پیچ اولیه PT دارای ولتاژ تغذیه کامل است که در سراسر آن اعمال می شود
- در CT جریان تحریک I 0 و چگالی شار در یک محدوده وسیع متفاوت است در حالی که در PT، آنها فقط در یک محدوده محدود تغییر می کنند.
